Tja, dan breng je Marijke naar het ziekenhuis en komt er een moment dat je zelf naar huis gaat en zij moet blijven. Dat voelt niet goed. Eigenlijk wil je er bij blijven, of veel liever, wil je haar gewoon weer meenemen nar huis. Maar ja, dat kan natuurlijk niet.
De ontvangst in het ziekenhuis was goed. Verpleegkundige was goed op de hoogte van alles en stelde ook de goeie vragen. Dat geeft vertrouwen. En waar Marijke dacht op een zaal te komen liggen, blijkt dat ze toch een kamer voor zich zelf heeft gekregen. Kamer 7A-28 in het Slotervaart Ziekenhuis, voor de nieuwsgierigen.
Nadat Marijke ’s avonds en ’s ochtends nog een paar tweets heeft verstuurd, was het om kwart over 7 al zover dat ze naar de OK moest gaan. De anesthesist die de intake had gedaan was op vakantie, maar alles was goed overgedragen en Marijke kreeg nog de groeten overgedragen, ook nog van een collega van mij ;-). En zoals Marijke later zei, dat voelt gewoon goed, in vertrouwde handen.
De operatie zou om 8:30 starten. En dan begint eigenlijk het wachten. Ik was naar mijn werk gegaan, omdat we live gingen met een nieuwe klant. Lang aan gewerkt in de afgelopen maanden, behalve dan de laatste 4 weken. Het was voor mij op dat moment ook even een goede afleiding. Intussen stroomden ook allemaal tweets en sms-jes binnen met veel #gedachtekracht. Marijke en ik zijn er van overtuigd, dat dit echt helpt.
Voordat ik het doorhad, werd ik om 12 uur gebeld door de neurochirurg. Hij vertelde meteen dat hij al met Marijke had gesproken, en dat ze verbaal en motoriek geen gebreken vertoonde. Met name het spraakvermogen was het grote risico. De tumor lag namelijk tegen het spraakgebied aan, iets wat we bij eerder epileptische aanvallen al hadden gemerkt. Het gevaar bij zo’n operatie is dan, dat het spraakgebied wordt geraakt en dat dan tijdelijk of permanent, het spraakvermogen gestoord wordt. Maar gelukkig is daar niets mee aan de hand.
De neurochirurg vertelde dat hij de tumor had weggehaald, maar niet volledig duidelijk is, of alles is weggehaald, daarvoor moet nog een MRI-scan gedaan worden, vandaag of morgen om dat goed te kunnen vaststellen. Volgens zijn zeggen lijkt het tumor weefsel niet op een uitzaaiing, maar hij kon ook niet zeggen wat het wel is. Ook de patholoog kon dat in eerste instantie niet vertellen. De uitslag daarvan is eind deze week, of begin volgende week. Dit is dan weer het volgende spannende moment, want wat kan het zijn? Dat bepaalt weer verder wat er moet gebeuren in het behandelplan.
Marijke ging nu eerst naar de uitslaapkamer en ik zou gebeld worden door de verpleging wanneer ze naar de medium of intensive care zou gaan. Wat duurt dat wachten lang………. lang……. Toen heb ik maar besloten om al vast naar het Slotervaart ziekenhuis te gaan en naar de medium care afdeling te gaan. Daar bleek dat Marijke nog steeds op de uitslaapkamer lag, maar het niet lang zou duren voordat ze naar de IC zou gaan. Dat klopte ook. Toen ik werd gebeld, kwam ze net in haar bed uit de lift. En toen ze mijn stem hoorde, ging haar koppie omhoog om mij te zoeken 🙂 Dat is wel echt gaaf. Dat ze zo alert reageert. Snel een kusje.
Het duurde even voordat ik naar haar toe kon, omdat ze eerst aan de monitoren, infuus en zuurstof werd gelegd, maar toen was het zover. Ik mocht naar haar toe. Wow man, het ging gewoon goed met haar. Ze sprak helder, was scherp, ja, gewoon goed. Ze had natuurlijk een mooie tulband om haar hoofd en het gezicht van een slechte bokser (opgezwollen). Daardoor zat het verband ook strak en irriteerde haar. Maar ze had verder geen pijn aan de wond en was wel moe. Ik mocht daarom ook niet lang bij haar blijven, jammer, maar wel heel veel beter voor haar. Man wat was ik toch blij dat ze er zo bij lag.
Ik ben erg relaxed teruggereden naar huis, om de file heen gereden, overal binnendoor, waarschijnlijk heel lang geduurd, maar ach, wat maakt dat uit? Geprobeerd om iedereen te bellen met de laatste info en alvast wat afspraken gemaakt met mensen over wanneer langs te komen. Alhoewel ik met net besef dat ik al weer iets vergeten ben, even checken…
Maandagavond nog naar de IC gebeld hoe het met Marijke was, toen bleek dat ze naar de Medium Care was gebracht en dat het goed ging met haar, scherp en alert, zoals de verpleging zei, Marijke dus 😉 Daar slaap ik dan goed op.
Vanochtend weer even gebeld en alles was goed met haar. Gelukkig, de kritische eerste uren waren dus goed verlopen. Ze had niet geweldig geslapen begreep ik, want ze moet elk uur even wakker gemaakt worden en haar buurman sliep blijkbaar erg onrustig. Is ze toch beter af bij mij 😉
Waarschijnlijk gaat ze in de loop van de ochtend naar haar eigen kamer (7A-28) Kan niet wachten totdat ik vanmiddag bij haar langs kan gaan.
Recente reacties