Ik heb een droom https://www.klaasveenbaas.nl/ en die droom komt uit Thu, 09 Sep 2021 13:28:23 +0000 nl-NL hourly 1 19906780 50 https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/50-jaar/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/50-jaar/#respond Fri, 02 Dec 2016 16:45:46 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1293 Vandaag was je 50 geworden. Ondanks dat je niet zo’n verjaardags vierder was, was deze dag zeker niet ongemerkt voorbijgegaan. Misschien wel net zoals op je 40ste verjaardag, dat plotseling het huis volstond met vrienden, familie en collega’s. Zelf wist je er niets van, dat op zich was al een wonder. Je 40ste verjaardag hebben …

Lees verder

The post 50 appeared first on Ik heb een droom.

]]>
dsc_0055-2Vandaag was je 50 geworden. Ondanks dat je niet zo’n verjaardags vierder was, was deze dag zeker niet ongemerkt voorbijgegaan. Misschien wel net zoals op je 40ste verjaardag, dat plotseling het huis volstond met vrienden, familie en collega’s. Zelf wist je er niets van, dat op zich was al een wonder.

Je 40ste verjaardag hebben we bij ons thuis gevierd, voor jou een verrassing en tevens hadden we ook een verrassing voor de aanwezigen, we konden ze vertellen dat we gingen trouwen op 13 oktober het opvolgend jaar.

Op je 43ste verjaardag hebben we je verjaardag in kleine kring gevierd. Je was toen gevloerd door de chemo’s die je toen kreeg. Toen je 44 werd, hebben we zelfs je verjaardag uitbundig gevierd. Maar….

je 45ste verjaardag hebben we gevierd, maar wel zonder jou. 5 jaar later missen we je nog steeds, het voelt als een open einde.

Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.


Open Einde (Rob de Nijs, gezongen door Ellen ten Damme)

Verleden is verboden
Ik wou dat het verdween.
Maar ik zie ons samen lopen
en we wisten niet waarheen.
Nog raak ik je aan
maar de afstand wordt al groot
Nee, ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood.

Want ik hou zo van jou.
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar.
Want ik hou zo van jou!

Afscheid nam ik niet
en het einde blijft nu open,
zoals jij het achterliet.

Ik droom je terug bij mij.
Ik hou je zo goed vast.
Heb ik je vaak genoeg gezegd dat
Dat er niet één zo bij mij past.
En ze zeggen dat het went
Maar niemand zegt wanneer.
Dus ik leef met de dag
en jij sterft telkens weer.

Want ik hou zo van jou
Misschien is het niet waar.
Zwaait opeens die deur weer open
en natuurlijk sta jij daar!
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet.
En het einde blijft nu open
zoals jij het achter liet.

Want ik hou zo van jou!
Misschien is het niet waar
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar!
Want ik hou zo van jou!
Afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open,
zoals jij het achter liet

Want ik hou zo van jou…

The post 50 appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/50-jaar/feed/ 0 1293
Vanaf vandaag https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/vanaf-vandaag/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/vanaf-vandaag/#comments Tue, 16 Sep 2014 12:28:17 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1255 Vanaf Vandaag: Op 16 september 2011 namen we afscheid van Marijke. Mijn lieve vrouw, wie ik intens lief heb. Maar we hebben haar niet begraven, Sinds die dag leef ik mijn leven met Marijke in mij. Op 16 september live gezongen door Maarten Peters, op het afscheid van Marijke in Amersfoort  Vanaf Vandaag Vandaag begraaf …

Lees verder

The post Vanaf vandaag appeared first on Ik heb een droom.

]]>
Vanaf Vandaag:

Op 16 september 2011 namen we afscheid van Marijke. Mijn lieve vrouw, wie ik intens lief heb. Maar we hebben haar niet begraven,

Sinds die dag leef ik mijn leven met Marijke in mij.

Op 16 september live gezongen door Maarten Peters, op het afscheid van Marijke in Amersfoort 

Vanaf Vandaag

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet in de aarde, niet in die kist
Niet bij die bomen in de ochtendmist
Daar ben jij niet, jij bent veilig in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij
Niet bij die steen daar in die lange rij
Al die oude namen, daar hoor jij niet bij
Nee vandaag begraaf ik jou in mij.

Dan kan ik met je praten en antwoord geven
Dan blijf jij leven in mijn leven
Hier neem m’n ogen en kijkt met mij
Neem m’n voeten en loop met mij
We gaan naar huis nu wij allebei
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij
‘k zal je niet zoeken waar jij niet bent
Blijf maar bij ons hier, waar je iedereen kent
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.

We zullen lachen en weer plannen maken
‘k zal met je slapen en met jou ontwaken
Hier neem m’n mond en lach met mij
Neem mijn handen en voel met mij
Wat je nog doen wou doe ik erbij
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Haal weg dat kruis en al die witte bloemen
Verscheur die krant waarin ze jouw naam noemen
Hier neem mijn ogen en kijk met mij
Neem m’n hart en leef met mij
Want jouw dood is nu voorbij, vanaf vandaag leef jij in mij

Ik zal twee levens leven, met jou in mij.

Marijke voor altijd in ons hart

The post Vanaf vandaag appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/vanaf-vandaag/feed/ 3 1255
The right to be wrong, if I choose https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/the-right-to-be-wrong-if-i-choose/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/the-right-to-be-wrong-if-i-choose/#comments Mon, 16 Sep 2013 10:37:46 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1134 The right t be wrong, if I choose. Dit was de tekst die Marijke het meest bijzonder en ook het meest bij haar vond passen. The right to be wrong if I choose, voor haar was het eigenlijk gewoon: Neem me maar zoals ik ben. Tijdens het afscheid van Marijke op 16 september 2011 gespeeld …

Lees verder

The post The right to be wrong, if I choose appeared first on Ik heb een droom.

]]>
The right t be wrong, if I choose. Dit was de tekst die Marijke het meest bijzonder en ook het meest bij haar vond passen. The right to be wrong if I choose, voor haar was het eigenlijk gewoon: Neem me maar zoals ik ben.

Tijdens het afscheid van Marijke op 16 september 2011 gespeeld

Gilbert O’Sulivan – Nothing Rhymed

If I give up the seat I’ve been saving
To some elderly lady or man
Am I being a good boy?
Am I your pride and joy?
Mother please if you THINK say I am
And if while in the course of my duty
I perform an unfortunate take
Would you punish me so
Unbelievably so
Never again will I make that mistake
This feeling inside me could never deny me
The right to be wrong if I choose
And this pleasure I get
From say winning a bet
Is to lose

When I’m drinking my Bonaparte Shandy
Eating more than enough apple pies
Will I glance at my screen
And see real human beings
Starve to death right in front of my eyes

Nothing old, nothing new, nothing ventured
Nothing gained, nothing still-born or lost
Nothing further than proof, nothing wilder than youth
Nothing older than time, nothing sweeter than wine
Nothing physically recklessly, hopelessly blind
Nothing I couldn’t say
Nothing why ‘cos today
Nothing rhymed

(Break)

This feeling inside me could never deny me
The right to be wrong if I choose
And this pleasure I get
From say winning a bet
Is to lose

Nothing good, nothing bad, nothing ventured
Nothing gained, nothing still-born or lost
Nothing further than proof, nothing wilder than youth
Nothing older than time, nothing sweeter than wine
Nothing physically recklessly, hopelessly blind
Nothing I couldn’t say
Nothing why ‘cos today
Nothing rhymed

The post The right to be wrong, if I choose appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/the-right-to-be-wrong-if-i-choose/feed/ 1 1134
2 jaar https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/2-jaar/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/2-jaar/#comments Sun, 08 Sep 2013 20:16:05 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1124 2 jaar is het nog maar geleden, dat je ’s ochtends tegen me zei ‘het gaat niet meer zoals ik wil’. ’s avonds vroeg je me of ik het licht uit wilde doen… De wereld verging voor mij, wat een wanhoop na zo’n strijd, je was voor eeuwig weggegaan. De wereld zag er voor mij volledig …

Lees verder

The post 2 jaar appeared first on Ik heb een droom.

]]>

2 jaar is het nog maar geleden, dat je ’s ochtends tegen me zei ‘het gaat niet meer zoals ik wil’. ’s avonds vroeg je me of ik het licht uit wilde doen…

De wereld verging voor mij, wat een wanhoop na zo’n strijd, je was voor eeuwig weggegaan. De wereld zag er voor mij volledig anders uit, terwijl de volgende dag gewoon de zon weer op kwam, de krant weer op de mat lag, de aarde draaide gewoon door, maar dat tempo was voor mij te hoog en dat duurde langer dan dat ik had verwacht..

2 jaar lang ben jij aan het knokken geweest om de borstkanker te overleven en nog een mooi leven te leiden. Na een dik half jaar van chemo’s, operatie en bestralingen, begon je weer de oude te worden, op 3 juni 2010 liep je de Alpe d’Huez op en verklaarde je jezelf genezen. Maar op 12 januari 2011 sloeg het noodlot voor de 2e keer toe. Een epileptische aanval, kondigde nieuw onheil aan. Het bleek een uitzaaiing in de hersenen te zijn. 8 maanden strijd, we waren hopeloos naïef en hoopten op een goeie afloop, maar op 8 september ging het niet meer zoals je wilde en ging het licht uit.

Het was in die zelfde week van Marijke haar epileptische aanval dat Inspire2Live haar congres Understanding Life! organiseerde en met 50 vooraanstaande onderzoekers van de hele wereld de aftrap gaven van het programma Understanding Life! om alle kennis die er al op de wereld is, eindelijk eens te gaan bundelen om zo versnelling in het kanker onderzoek te krijgen en zo kanker in januari 2021 onder controle te hebben.

Marijke en ik hebben het hier heel vaak over gehad, dit was echt de volgende belangrijke stap, om niet alleen binnenlands te kijken maar ook het met bloed zweet en tranen bijeengefietste geld ook internationeel te besteden en dan met name om al die uitvindingen eens bij elkaar te leggen, ego’s op zij te schuiven en zich eens echt op de patient te richten.

Alle discussie en zwartmakerij van afgelopen weken helpt geen enkele patiënt. Pers, Alpe d’HuZes-volgers en Alpe d’HuZes-bestuur hou hier nu eens mee op, stop je ego weg en gedraag je eens ridderlijk!!

Marijke heeft helaas niets aan de resultaten van Understanding Life! kunnen hebben, maar ik wil niet weer een geliefde aan kanker verliezen.

The post 2 jaar appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/2-jaar/feed/ 6 1124
Brief aan Marijke https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/brief-aan-marijke/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/brief-aan-marijke/#comments Sat, 08 Sep 2012 09:40:39 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1111 Lieve Marijke, Een jaar geleden zei je nog: het gaat niet meer zoals ik wil. Een jaar geleden al weer, na een periode van zorg en angst om je te verliezen. Maar aan de andere kant hadden we daar ook nog niet heel veel over nagedacht, we waren naïef genoeg om te zeggen dat we …

Lees verder

The post Brief aan Marijke appeared first on Ik heb een droom.

]]>
Lieve Marijke,

Een jaar geleden zei je nog: het gaat niet meer zoals ik wil.

Een jaar geleden al weer, na een periode van zorg en angst om je te verliezen. Maar aan de andere kant hadden we daar ook nog niet heel veel over nagedacht, we waren naïef genoeg om te zeggen dat we samen heel oud zouden worden, omdat we dat zo graag wilden. Het was uiteindelijk onvermijdelijk dat ik zonder jou verder moest. Ik mis je nog elke dag, het lijkt wel steeds meer te worden, er komen steeds meer dagen in het verleden zonder jou….

In de 24 jaar dat we elkaar kenden, hebben we zoveel met elkaar gedeeld. Het is echt teveel om op te noemen. sommige herinneringen zijn ook verder weg. Maar gelukkig vond ik nog heel veel foto’s , brieven en een dagboeken wat we samen, jaren gelden bijhielden. De brieven waren van de periode dat ik een half jaar in Zwitserland woonde, 21 jaar geleden. Telefoon was nog niet zo’n gemeen goed, gelukkig ook maar, want nu heb ik nog alle brieven van jou en mij, van elke week 1 van beiden.

Ik las laatst, dat als het overlijden van je grootouders is als een stuk van het verleden verliezen, dan is het overlijden van je partner, als het verliezen van een stuk van het heden. Ik had dat een jaar geleden nog niet begrepen, maar toen ik dit een paar weken geleden las, snapte ik precies wat dit voor mij betekende. Jij was voor mij het belangrijkste deel in het hier en nu. Maar ook de dagelijkse gang van zaken, familie en vrienden, de lol in het leven hebben, van alles ben ik een stuk kwijtgeraakt. Stukje bij beetje ben ik weer van alles aan het opbouwen, maar zoals vroeger wordt het niet meer.

Ik mis jouw kracht, jouw kracht om niet te oordelen over mensen en al helemaal niet te veroordelen. Wat had ik graag gewild dat sommige mensen een stukje van deze kracht van jou hadden gekregen. Leven en laten leven, zei je vaak. Wat mensen over je kunnen zeggen en oordelen heb ik afgelopen jaar meegemaakt. Het lijkt wel alsof ik een publiek figuur was en iedereen maar ongezouten een mening mocht ventileren over mij. Jij zou hier ook heel boos en verdrietig over geworden zijn.

Toen je op de laatste goeie dag die je had, plotseling zei: je moet me beloven weer gelukkig te worden met een andere vrouw. Overviel je me volledig. We hadden het hier in het begin van je ziekte wel eens over gehad, maar in de wens om te overleven was dit geen onderwerp geweest waar we het de afgelopen tijd over hadden gehad. Wat een kracht heb je toen nog gehad, om zo in de toekomst te denken voor mij. Ik had daar niet de kracht voor, mijn, onze, jouw toekomst was op dat moment de tijd die we samen hadden…..

Ik wist toen niet hoe, “weer gelukkig worden met een andere vrouw”, moest zijn. Maar jij hebt er wel heel veel betekenis aan gegeven. Van jou blijven houden en gelukkig worden met Amarens zijn twee mooie dingen die parallel kunnen gaan en ik voel dat je dit bedoelde.

Ik schrijf deze brief aan je, in ons huisje in België. Onze hide away. Hier wilde ik vandaag ook zijn. We hadden nog zoveel plannen om dit verder op knappen. De keuken hebben we samen nog gedaan, en toen kwam alles stil te liggen toen plotseling de tweede fase van je ziekte begon. Alles wat op ons lijstje stond, ben ik nu mee bezig, het is zo mooi aan het worden, zoals we het allebeide wilden.

Lieve Marijke, je bent elke dag nog bij me, met je mooie lach, onze liefde voor elkaar, maar ik mis je zo veel.

XXX

The post Brief aan Marijke appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/brief-aan-marijke/feed/ 4 1111
Ik voel het, je bent hier https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/ik-voel-het-je-bent-hier/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/ik-voel-het-je-bent-hier/#comments Thu, 01 Dec 2011 23:38:02 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1097 -2 december 2011 Lieveling, vandaag zou je 45 geworden zijn. Ondanks dat je je verjaardag nooit zo belangrijk vond, besteedden we er altijd de nodige aandacht aan. Meest met zijn beiden samen en soms toch met familie en vrienden. Zoals toen je 40 werd. Ik had een verrassingsfeestje georganiseerd. Jij wist van niets, iedereen zat …

Lees verder

The post Ik voel het, je bent hier appeared first on Ik heb een droom.

]]>
-2 december 2011

Lieveling, vandaag zou je 45 geworden zijn. Ondanks dat je je verjaardag nooit zo belangrijk vond, besteedden we er altijd de nodige aandacht aan. Meest met zijn beiden samen en soms toch met familie en vrienden. Zoals toen je 40 werd. Ik had een verrassingsfeestje georganiseerd. Jij wist van niets, iedereen zat in het complot. En diezelfde avond kondigden we aan dat we op 13 oktober zouden gaan trouwen. Vandaag gaan we met diezelfde familie en vrienden aan jou terugdenken, mijn lieve stoere moedige Marijke.

Ik weet en voel, je bent bij me, maar toch,
Ik mis je zo oneindig veel. X

The post Ik voel het, je bent hier appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/ik-voel-het-je-bent-hier/feed/ 5 1097
2 maanden later, maar nog geen besef van tijd https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/2-maanden-later/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/2-maanden-later/#comments Thu, 10 Nov 2011 22:25:30 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1087  Het voelt soms zo lang geleden en tegelijkertijd ook weer als gisteren. Het lijkt wel alsof de dimensie tijd een dolletje met mij maakt. Ongeduld is mijn middle-name, terwijl de tijd mijn vriend moet worden. Het lijkt wel alsof ik de snelheid van de ronddraaiende aarde niet bij kan houden, soms even mee draai, maar …

Lees verder

The post 2 maanden later, maar nog geen besef van tijd appeared first on Ik heb een droom.

]]>
 Het voelt soms zo lang geleden en tegelijkertijd ook weer als gisteren. Het lijkt wel alsof de dimensie tijd een dolletje met mij maakt. Ongeduld is mijn middle-name, terwijl de tijd mijn vriend moet worden. Het lijkt wel alsof ik de snelheid van de ronddraaiende aarde niet bij kan houden, soms even mee draai, maar dan weer een omwenteling moet loslaten.

Pas sinds een enkele week begint het besef van het overlijden van Marijke steeds harder binnen te komen. De mist waarin ik de eerste weken heb gezeten, puur levend op adrenaline, is nu dag na dag beetje bij beetje aan het optrekken en toont aan mij de werkelijkheid. Het dreunt soms zo hard naar binnen dat ik een hele dag uit het veld geslagen ben. Alle energie is dan helemaal weg, alle lust om iets te doen. Boos, boos word ik dan, omdat het niet klopt, dat het oneerlijk is. Zo hard geknokt, zo hard met alle bezig geweest, zo positief en dan toch….  Op die momenten ben ik volledig los van de huidige dimensie tijd en draai allen rondjes om mezelf heen. Radeloos, verdrietig, radeloos verdrietig.

Ik heb me zelf voorgenomen om niets echt te gaan zoeken, als het niet echt nodig is. Dit heb ik de afgelopen tijd wel eens gedaan,maar het resultaat is altijd dat ik iets anders vindt wat me onverwacht heel erg verdrietig maakt. Toch dat ik gisteren dat het wel mee zou vallen. Ik zocht immers iets van mezelf, tussen mijn eigen spullen. Maar ja, ik vond het niet direct. Dus de zoektocht werd uitgebreid en toen kwam ik foto’s tegen. Foto’s van vakanties, van onze vakantie met Bert & Diane, niet lang na ons afstuderen op Kreta. Foto’s van La Palma, foto’s thuis, foto’s van….. sommige details ben ik zelfs kwijt, Marijke wist die altijd wel……..

Nog steeds niet gevonden wat ik zocht, laatste plek……. ik vond wel een klein dagboekje. Het was het boekje wat Marijke van Ina had gekregen en waar ze de eerste maand na de diagnose borstkanker in had opgeschreven. Met ingehouden adem begin ik te lezen. Alle momenten die Marijke beschrijft herken ik, we hebben ze allemaal samen beleefd. Marijke is zo positief, ze maakt zulke duidelijke beslissingen, om open te zijn over haar borstkanker, om de strijd aan te gaan. Wij samen in de strijd. Tranen rollen over mijn wangen en vallen in het dagboekje. De inkt vlekt zelfs een beetje, ik schaam me er een beetje voor en zeg sorry.

Ik lees verder en lees dat ze ’s nachts lang wakker heeft gelegen, maar ze mij niet wakker wilde maken, omdat ik naar mijn werk moest…. dat ze ze zo ontzettend gesteund voelt in alles wat ik voor haar doe. Gelukkig maakte ze me de laatste maanden wel steeds wakker als ze niet kon slapen. Dan praatten we een beetje en dan sliepen we allebeide weer rustig verder.

Ik heb de afgelopen weken niet zoveel gehuild als nu. Bij het lezen van het boekje, besef ik dat we zo veel van elkaar hielden, alles deden we voor elkaar, alles, onvoorwaardelijk…. alle kleine dingen…..en dat is niet meer…. ik voel me dan leeg en eenzaam, het maakt me zo vreselijk onzeker over de toekomst. De aarde draait gewoon door, maar ik ben de tijd even helemaal kwijt. Ongecontroleerde onrust in mijn lijf, ik wil door, maar ik kan de snelheid van de aarde niet bijhouden. Het kost me dan heel moeite om weer tot rust te komen. Gelukkig helpen mijn lieve vrienden me hierbij. Want alleen valt het me wel heel zwaar.

Ik weet het zeker, de tijd gaat weer mijn vriend worden, ik ga het tempo van de aarde weer kunnen bijbenen en het verdriet komt in evenwicht met de mooie herinneringen met Marijke in mijn hart. Maar dat gaat alleen stapje voor stapje, met geduld en het heeft tijd nodig, maar voorlopig heb ik nog geen besef van tijd.

 

The post 2 maanden later, maar nog geen besef van tijd appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/2-maanden-later/feed/ 2 1087
We gaan een raket bouwen https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/we-gaan-een-raket-bouwen/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/we-gaan-een-raket-bouwen/#comments Sun, 30 Oct 2011 22:01:32 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1078 Waar is Marijke nu? Vroeg Tim, de jongste van Bert & Diane gistermiddag bij ons thuis.We waren met collega’s van Marijke en Bert & Diane en de jongens in de tuin aan het werk. De tuin was Marijke haar domein, zij bedacht de beplantingsplannen, ik deed de instemming en hielp met wat zwaardere klussen. Dit …

Lees verder

The post We gaan een raket bouwen appeared first on Ik heb een droom.

]]>
Waar is Marijke nu? Vroeg Tim, de jongste van Bert & Diane gistermiddag bij ons thuis.We waren met collega’s van Marijke en Bert & Diane en de jongens in de tuin aan het werk.

De tuin was Marijke haar domein, zij bedacht de beplantingsplannen, ik deed de instemming en hielp met wat zwaardere klussen. Dit jaar wilde het al niet zo lukken met de tuin, de moeheid bleef lang, en toen ik suggereerde om een hovenier te vragen om te assisteren, wees Marijke dat van de hand. Als ik de tuin al niet meer kan doen, zei ze…. Op de dag van haar tweede epileptische aanval, op 12 juli, had ze enorm hard in de tuin gewerkt. Ik voelde me enorm schuldig, Marijke zei van niet, maar ik had wel het gevoel dat ik haar had opgejaagd en dat ze daardoor die insult had gekregen. Later bleek er totaal iets anders aan de hand te zijn.

Toen we het huis in 2004 betrokken, hebben we eerst een jaar gewacht totdat we iets serieus met de tuin gingen doen. Best een grote tuin, maar ook bijzonder gevormd, door de aarden wallen tegen het huis van de buren. Dat viel niet mee om daar iets van te maken. We hebben samen de grove schetsen gemaakt voor de tuin en toen de hovenier met deze schetsen op pad gestuurd, met als detaillering dat we verschillende “kamers” wilden en het absoluut vogel vriendelijk moest zijn. En dat is gelukt, wow wat een prachtige tuin hebben we en wat hebben we er samen genoten.

Vlak na Marijke haar overlijden, vroeg een collega van Marijke wat ze konden doen. Deze vraag hoor ik wel vaker en ik zal meteen maar zeggen, dat deze vraag vaak bedoeld is als beleefdheidsvraag. Soms ligt op mijn lippen: Wat doe je zoal….. maar het is ook niet fair om zo scherp uit de hoek te komen….. niemand weet zich echt raad in deze situatie.

Deze vraag van Ton was oprecht, dat voelde ik meteen. Een antwoord had ik niet direct, maar de dag erna wel. Als nu eens collega’s wilden helpen om de tuin een beetje in fatsoen te trekken? De collega’s van Marijke van Stedelijk Beheer  die ze ook altijd om advies vroeg voor het onderhoud van de tuin. De experts zal ik maar zeggen. En er meteen ook een leuke dag van te maken, samen in de tuin werken, bakkie doen, soep en een broodje. Marijke zou het prachtig gevonden hebben, dat juist deze mensen in haar tuin zouden zijn.

Gisteren was het zover, Ton, Arthur, Theo, Yolanda en later ook Diane die Bert en de jongens mee had genomen. Met grof geschut werd de tuin onder handen genomen. De Prunus die toch wel een 3 meter hoog was geworden, is inmiddels tot 40 cm afgezaagd en dat op 3 plekken in de tuin. Onkruid uit de borders en tussen de tegels en kloostermoppen vandaan. De heg volledig gesnoeid, ook aan de slootkant, dat was al bijna twee jaar niet meer gebeurd, kortom alles is aangepakt. Het resulteerde in twee parkeervakken tot wel 2 meter hoog snoeiafval…..

Ik heb de hele dag het gevoel gehad dat Marijke aan het meekijken was en goedkeurend glimlachte over het opknappen van de tuin. Ik vertelde dat ook aan de mensen in de tuin, 1 voor 1 op willekeurige momenten een praatje makend. Volgens mij hadden we allemaal hetzelfde gevoel. Het voelde zo goed.

Bij de lunch, vroeg Tim, de jongste van Bert en Diane ineens: Waar is Marijke nu? Ik realiseerde dat hij wel had gehoord wat ik had gezegd tegen de anderen. Marijke is tussen de sterren, zei ik. Heel ver weg, maar ze kan ons hier nog wel zien. Waar dan? Op een planeet? Ja, misschien wel, of er tussenin.. Daar bleef het even bij.

Toen we later bij de vuurkorf stonden (de favoriet van de mannetjes) zei Tim plotseling: Zullen we naar Marijke gaan? Zullen we haar opzoeken? Uhhh ja, zei ik verrast. Dat moeten we een vliegtuig hebben zei Tim. Neee, beter nog, een raket. Ja, we gaan een raket bouwen en we gaan samen in die raket op zoek naar Marijke. Als dat eens waar kon zijn. Ik mis haar zo ontzettend en het lijkt soms wel eens met de dag meer en meer te worden, dat er voor ons samen geen toekomst meer is, snijdt mijn adem af….  en ik ben niet de enige die Marijke zo mist.

Vandaag kwam ik Tim weer tegen en het was niet uit zijn hoofd: We gaan een raket bouwen.  Het zal wel een hele grote moeten worden, want er zijn veel mensen die mee willen om Marijke of hun geliefde te zoeken.

The post We gaan een raket bouwen appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/we-gaan-een-raket-bouwen/feed/ 3 1078
Het hadden er 40 moeten worden…. https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/het-hadden-er-40-moeten-worden/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/het-hadden-er-40-moeten-worden/#comments Thu, 13 Oct 2011 17:04:52 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1065 4 Jaar geleden op een hele mooie herfstdag, zijn Marijke en ik getrouwd op landgoed Groot Warnsborn in Arnhem. Het is vandaag weer zo ontzettend mooi weer, net als in 2007, ’s ochtends dauw op de grasvelden en overdag bijna geen wind en zon, zon en nog eens zon. Het moet zo zijn.     …

Lees verder

The post Het hadden er 40 moeten worden…. appeared first on Ik heb een droom.

]]>
img_06034 Jaar geleden op een hele mooie herfstdag, zijn Marijke en ik getrouwd op landgoed Groot Warnsborn in Arnhem. Het is vandaag weer zo ontzettend mooi weer, net als in 2007, ’s ochtends dauw op de grasvelden en overdag bijna geen wind en zon, zon en nog eens zon. Het moet zo zijn.

 

 

 

 

 

 


Sinds 13 april 1988 hadden Marijke en ik een relatie met een elkaar. We studeerden beiden in Enschede, verschillende studies, maar gemeenschappelijke vrienden/kennissen. Een studievriend en in een tweede instantie een huisgenoot bracht me met Marijke in contact. De eerste ontmoeting was wel heel bijzonder. Op een feest in de Bastille, in de herfstvakantie, was ik samen met Rob, een studievriend en tijdens het happy hour, was de tap meer open dan dicht. We hadden een ‘voorraadje’ bier voor na het happy hour. Marijke kwam langs en kende Rob, raakten in gesprek en bijna zonder aarzelen pakte ze een bier uit de ‘voorraad’. Normaal biedt je toch een drankje aan ;-)? Marijke nam zelf het initiatief. Bijzonder; en ik moet gedacht hebben, hier moet ik meer van weten.

Trouwen of niet trouwen, het bleef jaren lang de gimmick tussen Bert & Diane en Marijke en mij. We zeiden steeds tegen elkaar, wij trouwen na jullie…… Dat kan dus heel lang duren. Initieel wilde Marijke ook niet trouwen, want ze vond dat haar moeder er bij zou moeten zijn, dat gevoel bleef heel lang. Het hoefde niet zo.

Bert & Diane trouwden in 2006 en wij mochten ceremoniemeesters zijn. We zagen hoe mooi het was om te trouwen om een fantastisch mooie dag te hebben en het gevoel wat je voor elkaar hebt toch nog eens voor de buitenwereld te bevestigen. Een maand later waren Marijke en ik in Barcelona. De stad die ons enorm fascineerde. De stad van Gaudi, Miro en Picasso, een complete stad met een bijzondere geschiedenis. Vriendelijk mensen maar met een ijzeren wil uit de eeuwen oude strijd van de Catalaanse identiteit. Onze stad.

Parc Guell, er speelde een bandje, niet direct onze muziek, maar het maakte wel alles compleet, op het warmst van de dag onder de  onder de boogterrassen, ik zal het moment nooit vergeten. Ik zei tegen Marijke: ‘Ik wil je iets vragen’. Ik keek er zo serieus bij, dat Marijke in eerste instantie schrok…. Ik vroeg: ‘Marijke, wil je met me trouwen?’ Het was bijna een opluchting van Marijke,…. Oh,…… ‘Moest je daar zo ernstig bij kijken?’ ‘JA’ was het antwoord.

We hebben daarna nog de tijd genomen om het wereldkundig te maken. Pas, op Marijke haar (verrassings)verjaardag hebben we het iedereen verteld dat we gingen trouwen op 13 oktober 2007.  Ruim de tijd om alles voor te bereiden om het helemaal te laten kloppen. Want als het bijzonder was, dan moest het helemaal kloppen vonden we allebeide. Alleen die tijd was al heel erg mooi. Ach en zo traditioneel waren we niet ingesteld, maar toch hebben we veel dingen wel zo gedaan. De avond voor het huwelijk sliepen we apart. Ik thuis en Marijke in hotel Groot Warnsborn, waar we ook zouden trouwen. Ik had de huwelijksreis geboekt en Marijke wist niet waar we naar toe zouden gaan. En natuurlijk stiekem wel, Barcelona en La Palma,……… de lievelingsplekken van ons beiden.

 

De locatie Groot Warnsborn was ook heel speciaal voor ons, de plek van rust, de plek die een verbinding tussen ons beiden had, uit historische gronden. De plek die goed voelde, de plek van ons. Toen Marijke in december 2009 aan haar borst geopereerd zou worden, hebben we de dagen ervoor nog in Groot Warnsborn overnacht. Allemaal positieve vibes.

De dag van het huwelijkzelf was zo ontzettend mooi, Marijke die straalde, jullie kennen de foto. Ik was zo ontzettend zenuwachtig ’s ochtend vroeg. Ik had namelijk nog stiekem een trouw-auto geregeld, we hadden die niet echt nodig, omdat alles op 1 locatie gebeurde, maar om de foto’s te maken moesten we er toch nog even op uit. Maar zou alles wel op tijd komen? Ik hou normaal graag de regie in eigen handen, maar had deze uit handen gegeven, nieuw, maar leerzaam.

De dag klopte helemaal, de huwelijksreis klopte, alles klopte zo ontzettend,……..

img_2657-jpgimg_2543-jpgimg_2557-jpg-1

Nu 4 jaar verder, is de wereld ingestort en liggen de brokstukken over mij heen en 1 voor 1 ben ik de puzzelstukjes van de brokstukken weer aan het terugleggen. Eerst de hoekstukken en daarna alle randen. En daar vond ik de getuigen en de ceremoniemeesters van ons huwelijk. Vanavond gaan we onze herinneringen en warmte delen met zijn 7-en in Groot Warnsborn een bijzondere plek, op een bijzondere datum met bijzondere mensen over een belle histoire. Maar 4 jaar was veel te kort, het hadden er 40 moeten worden….

 

 

Eigenlijk hadden Marijke en ik vandaag in Barcelona zullen zijn, de reis had ik eind juli geboekt en heb niet meer geannuleerd, dat kon ik echt niet.

 

The post Het hadden er 40 moeten worden…. appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/het-hadden-er-40-moeten-worden/feed/ 7 1065
1000 tranen elke dag https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/1000-tranen-elke-dag/ https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/1000-tranen-elke-dag/#comments Thu, 29 Sep 2011 12:26:53 +0000 http://www.klaasveenbaas.nl/?p=1049 En honderden armen om mij heen, maar oh, wat mis ik die twee warme armen van Marijke. Het is nu drie weken geleden dat Marijke mij vroeg om het licht uit te doen. Het zijn de drie verdrietigste weken geweest in mijn leven. Gelukkig waren er ook mooie momenten, aangereikt door vrienden, familie en collega’s. …

Lees verder

The post 1000 tranen elke dag appeared first on Ik heb een droom.

]]>
En honderden armen om mij heen, maar oh, wat mis ik die twee warme armen van Marijke.

Het is nu drie weken geleden dat Marijke mij vroeg om het licht uit te doen. Het zijn de drie verdrietigste weken geweest in mijn leven. Gelukkig waren er ook mooie momenten, aangereikt door vrienden, familie en collega’s.

Het verdriet begon natuurlijk al veel eerder, maar Marijke en ik waren er van overtuigd dat we de kanker konden overwinnen. Dat lukt in eerste instantie ook met de borstkanker en de verdachte cysten op de eierstokken. Toen op 12 januari, na een epileptische aanval bleek dat er een uitzaaiing in de hersenen zat, stortte de wereld in eerste instantie volledig in. Hier waren we het meest bang voor geweest. Ik kon huilen, maar Marijke bleef de eerste anderhalve dag apathisch van de schrik. Maar dag na dag kregen we weer meer vertrouwen, zeker toen bleek dat het gelukkig maar om 1 uitzaaiing ging, klein was en operabel.

Alles ging goed, ook al ging de hersenoperatie in twee delen. Het vertrouwen kwam langzamerhand beetje bij beetje verder terug. Het herstel duurde lang, maar ja, we hadden niets om mee te vergelijken. 10 bestralingen op je hoofd…. Marijke haar haar was wel weer weg. Ik weet nog zo goed, het moment dat ik het haar met de tondeuse er af haalde, omdat er al steeds grote plukken uitvielen. Emotioneel maar zo intiem.

Toen ze op 12 juli haar tweede epileptische aanval kreeg, dachten we dat het kwam door de grote inspanningen in de tuin. Ik voelde me schuldig omdat ik had gesuggereerd om een tuinman te vragen, omdat ik grapte dat er al apen in het oerwoud zaten. Ze ging daardoor super actief, ondanks toch haar moeheid, aan de slag. De neuroloog weet het eerst aan litteken weefsel. Maar toen het erger werd en Marijke ernstige vormen van afasie kreeg, zaten we weer bij de neuroloog in het AvL.

De scan van Marijke haar hoofd, liet een rampzalig scenario zien, de tumor was terug, en zelfs al 3 bij 4 millimeter. De druk in Marijke haar hoofd was zo groot, dat ze op dat moment helemaal niet eens heeft geregistreerd dat de tumor weer terug was. Wat een verdriet hebben we toen al gehad en wat was het moeilijk om in contact te komen om het verdriet goed te delen. Gelukkig werd na een kleine week de druk in haar hoofd minder door de medicatie en kwamen we weer samen. Niet dat de angst en verdriet minder was, maar we waren er wel samen in. En waren nog steeds samen in staat geweest om samen onze angsten en verdriet te overwinnen.

Punt-bestraling was de enige optie van behandeling en bij de second-opinion bleek ook dat dit een palliatieve behandeling zou zijn. Dat Marijke ooit zou overlijden aan deze tumor was onvermijdelijk, maar wanneer…. De tijdsduur van enkele maanden cirkelde in eerste instantie door onze hoofden, maar we maakten er meerde maanden van, zelfs meerdere jaren. Maar onderhuids toch tegen beter weten in. We sliepen slecht, heel erg slecht, Marijke had voortdurend spanningshoofdpijn. We wilden er gewoon niet aan dat er een einde zou zijn.

Donderdag 1 september hebben Marijke, Dorine, Ger en ik nog een geweldige lunch gehad bij ons in de tuin, in het zonnetje. We hadden zelfs pret, Marijke was wel moe, maar we hadden toch langzamerhand weer de draad te pakken. ’s Avonds was Diane nog op bezoek en Marijke had het al weer over re-integratie op het werk en maakte zich zorgen omdat ze misschien toch wel blijvende schade had in haar hoofd. Ze was overigens al weer dagen bezig met het maken van reken en taal puzzeltjes, om haar brein weer te trainen. Man wat een doorzetter.

Vrijdag ging het niet meer zo goed, Marijke wilde bijna niet uit bed komen, alleen ontbijt heeft ze nog maar gehad en avond eten lukte ook al niet meer. Vrijdag-nacht kwam de volledige ommekeer. Als door de bliksem geraakt, draaide ze zich over haar buik door bed naar me toe en begon wartaal uit te slaan. Het leek alsof de afasie weer terug was, maar hoe dan, zo plotseling?

Het vervolg, de weg naar het ziekenhuis en de laatste dagen in het ziekenhuis heb ik in eerdere posts beschreven. wat er na kwam nog niet. De angsten waren voorbij, het verdriet is alleen maar groter. De periode na Marijke haar overlijden wil ik ook met jullie delen, maar ik weet nog niet hoe. Het is nog helemaal niet geordend. Maar er komen wel heel veel dingen langzamerhand boven, die ik stapje voor stapje een plekje probeer te geven. Het zijn de onverwachte dingen die me nog elke keer van mijn stuk brengen.

1000 tranen elke dag, omdat Marijke me niet meer kan vasthouden, maar honderden armen om mij heen en de belangrijkste zin die Marijke mij heeft gegeven: “The right to be wrong if I choose” houden mij nu overeind.

Dankjewel stoere dappere lieve Marijke, dankjewel lieve mensen.

Nothing Rymed van Gilbert O’Sullivan met de tekst: “The right to be wrong if I choose”
en foto’s van Marijke

The post 1000 tranen elke dag appeared first on Ik heb een droom.

]]>
https://www.klaasveenbaas.nl/marijke/1000-tranen-elke-dag/feed/ 13 1049 39.51978 2.742522 39.51978 2.742522