Schaatsen op FlevOnice

Vorige week had ik al met William afgesproken dat we vandaag zouden gaan schaatsen op FlevOnice, maar we wisten natuurlijk niet of het een beetje weer zou zijn. Nou het weer was geweldig, licht vriesend en een stralende zon, super schaatsweer. We waren erg benieuwd hoe dit zou zijn, 5 kilometer kunstijs, dat is toch wel iets anders dan de kunstijsbaan, het vervelende rondje van 400 meter. De baan lag er schitterend bij, er stonden al flink wat auto’s,  maar echt druk kwam het allemaal niet over, maar ja, als je die mensen verdeelt over 5 kilometer ijs van FlevOnice, valt het niet meer zo op.

Ik had al ruim 10 jaar niet meer geschaatst, dus was ik erg benieuwd hoe het zou gaan. Door al het fietsen, zijn de meeste schaatsspieren wel aardig ontwikkeld, maar mijn zwakke enkels blijven nog steeds een uitdaging. Nu had ik een paar jaar geleden al schaatsen gekocht met een stevige schoen, die de zwakke enkels zouden moeten uitschakelen. Dus vandaag was de eerste test.

Poeh, het was eerst wel krabbelen, mijn linkerschaats zwabberde over het ijs en de schaatshouding was ook wel weer even wennen. Waar je op de fiets steun hebt aan je stuur, moet je bij het schaatsen jezelf overeind houden met alleen je rug, die begon dus al snel pijn te doen. Maar door tussendoor steeds even overeind te gaan staan, ging dat prima. Na elk rondje ging het eigenlijk steeds beter, de schaatsen stonden steeds steviger op het ijs, ging het makkelijk en sneller. De niiuwe schaatsen zijn perfect. Uiteindelijk 6 ronden gedaan en dat is op FlevOnice toch al 30 km.

Wat is dit toch geweldig, zo’n baan van 5 kilometer, echt perfect ijs, maar één wak 🙂 helemaal super. Toen ik dit idee van de 5 kilometer baan een tijdje geleden hoorde, dacht ik, wat een waanzin, dit wordt nooit leuk en gaat nooit lukken. Niets is minder waar, het is helemaal geweldig, nu nog een beetje kaal misschien, maar het heeft alles om nog beter en mooier te worden. FlevOnice, gefeliciteerd met deze fantastische baan, ik kom hier vaker.