Toch leuk om te zien waar je geschaatst hebt, en ook nog eens interactie te volgen via deze link
Als het dan zo’n periode vriest, dan gaat het bloed toch wel sneller stromen, want wat is er nu mooier dan schaatsen op natuurijs? Het blijft altijd wel gokken, waar kan het, waar is het ijs voldoende sterk. Gelukkig hebben we internet en er stonden al heel at berichten op internet. Ook dat het ijs niet overal eve dik was, maar ook dat het in Ankeveen goed toeven was op het ijs. Het bergpad, is de place to be, geen berg gezie operigens, maar wel veel ijs.
William en ik kwamen rond kwart voor 10 uur aan, het was nog mistig, maar we zagen al snel dat er veel belangsyelling was. De boer van het eerste weiland aan de linkerkat had vandaag wat neven inkomsten, voor € 3,- mochten we de auto op zijn weiland stallen, dat ging prima, in het nog bevroren weiland, maar hoe zou dit er later uit zien?
Snel de schaatsen onder en gaan. Het was prima ijs, al wel veel scheuren die flink uitgetrapt waren, maar als je een beetje op let dan is dat geen probleem. Maar toch, we waren nog maar een paar honderd meter op pad, al lekker op snelheid en toen stapten we in een stuk wat waarscijnlijk gisteren stuk was geweest en nu weer licht opgevroren, we dachte eerst, we zakken er door, maar dat viele mee, maar we gingen wel beiden hard onderuit. William verrekte zijn hamstring en ik viel op beide knieën en op mijn linker bovenbeen. Voor William was het hierdoor snel afgelopen, dit ging helaas niet meer, hij kon niet meer afzetten. Voor mij ging het nog wel, ik voelde de knieën wel, maar ach je moet zo iets ook een beetje in beweging houden.
Ik ken het gebied van de Ankeveens plassen niet, dus daarom toch maar dicht in de buurt van de andere mensen gebleven, sommige stukken waren erg mooi, andere al flink uitgetrapt en soms door afvallende rijp erg slecht, maar dat mocht de pret niet drukken, dit is echt natuurijs, dus erg gaaf. Het ijs kraakte soms vervaarlijk en er waren ook nog wel eens een paar stukken, waar er iemand door ging, of door heen was gegaan, opletten dus. Ergens tegen 11 uur, hoorde ik mijn naam roepen, snel omdraaien, het waren Tjalling en Jean-Paul, die afgelopen jaar ook mee hebben gedaan aan Alpe d’Huzes, samen nog een stukje geschaatst, zij kenden het gebied wat beter. Toen de zon de mist had verjaagd, werd het een fantastisch schouwspel, jongens wat kan dat mooi zijn, al die mensen op het ijs, in de zon. In totaal zo’n 30 km geschaatst, met helaas wat ketsuren, want toen ik ging zitten om de schaatsen uit te doen, voelde ik al dat mijn quadriceps en mijn beide knieën toch wel erg pijn deden. William zijn hamstring is er nog slechter aan toe, hij vreest zelf voor een scheuring, hij liep in ieder geval wel als een ouwe kerel.
De auto weer opgehaald uit het weiland, maar dat viel al niet mee, het was al drassig aan het worden en de eerste auto stond al vast, nu de zon nog verder door blijft schijnen, en de temperatuur behoorlijk op loopt, wordt dit denk ik een beste puinhoop. Thuisgekomen onder de douche, het bleek inderdaad dat mijn beide knieën opgezet waren door de val, wat blauwe plekken en mijn bovenbeen wat ook al blauw begon te worden. Dat is wel shit, want ik wilde de komende dagen nog graag fietsen, ik ben benieuwd of dat gaat lukken.
Recente reacties