Toch nog op korte termijn besloten om naar de Mont Ventoux te gaan, om deel te nemen aan Ven2-4Cancer. De Belgische tegenhanger van Alpe d’HuZes, die dit jaar voor het eerst werd georganiseerd. Dezelfde basis, fietsen, niet als doel,maar als middel om geld bijeen te fietsen voor de kankerbestrijding en dus iets te doen voor een ander. Fietsen voor een ander, voor een dierbare, of voor jezelf, die de strijd tegen kanker aan het voeren is, of heeft gevoerd of misschien heeft verloren.Ik zou natuurlijk al voor Peter Boschman fietsen en volledig verbijsterd kwam Marijke daar ook bij. Marijke weet sinds drie weken dat ze borstkanker heeft, zit nu midden in de onderzoeken en binnenkort start de chemotherapie. Het is een onzekere tijd en die zal ook nog wel een hele tijd duren.
Het voelde aan de ene kant niet goed dat ik, terwijl Marijke zo in spanning zit, om naar Frankrijk af te reizen, maar aan de andere kant wilde ik ook graag voor haar afzien op de Mont Ventoux. Ik zei dit tegen Marijke, maar die was heel helder, ze was er enorm trots op dat ik voor haar zou fietsen, dus ik moest gaan.
We vertrokken maandagavond bij Coen vandaan, met z’n zessen: Coen, Peter, Jurriaan, Herman, David en ik. Een hele grote dosis motivatie ging op stap. ’s nachts rijden, twee rijden, twee bijrijders,twee slapers en wat is er dan mooier om dit te zien bijzonsopgang:
- Mont Ventoux bij zonsopkomst
Aangekomen in Carpentras, eerst even ontbeten en toen nog even een paar uurtjes slaap gepakt. Lunch en daarna even naar de start van de volgende dag in Bedoin, gefietst. Met de constante aanblik van de 1910 meter hoge Mont Ventoux, en hoe kan het ook anders, sloegen de emoties al toe. Man, dit beloofde wat voor morgen.
<Later meer>
3 reacties
Klaas ik heb je een beetje via twitter gevolgd. Klasse wat je (jullie) wederom hebben gepresteerd. En dat in deze omstandigheden. Heel veel sterkte en zeker nog meer voor Marijke, voor de komende periode.
Ik ben enorm trots op je! XXX
Beste Klaas en Marijke,
Al sinds 2007 zien we elkaar jaarlijks bij de Alpe d’Huzes, mooie en emotionele dagen hebben we hierdoor samen mogen meemaken. Als je dan ineens leest dat ook jullie nu persoonlijk geconfronteerd zijn met de reden waarvoor wij omhoog fietsen doet dat wat met je. Ik wens jullie veel sterkte en leef met jullie mee.
Groeten Marco den Ouden