Vandaag stond een tocht langs de westkust, naar Andratx op het programma. Helaas was het een paar graden kouder, maar nog steeds lekker weer. Nadat we dinsdag al wat hadden geklommen zouden we vandaag ook flink wat gaan klimmen, langs de kustweg van Banyalbufar naar Andratx.
Het leverde inderdaad vandaag een dikke 1600 hoogtemeters op, over een afstand van 120 kilometer. De zon kwam er nog mooi bij, dus het werd toch nog een aangename tocht, langs de kust, met soms erg mooie vergezichten. Wants ondanks dat het inspannend omhoog was en we weer hard afdaalden, kon ik nog genoeg tijd vinden om even goed van de omgeving te genieten. Waar ik al wel een beetje bang voor was, en elk jaar weer terug komt, is dat ik weer en opkomende blokkade in mijn rug voelde. Het effect is dat ik dan pijn in mijn onderrug krijg en dan een klein beetje kracht uit mijn benen begin te verliezen. De “truc” van staande klimmen, lukte me hier ook weer. Zo nu en dan even een 20 seconden uit het zadel en staande klimmen, ik voel dan de blokkade wegzakken en daarna gaat het prima.
Mooie klimgevechten met Wim op de flanken van de gebergtes. Als het wat steiler werd, dan fietste Wim weer voor en als het wat vlakker werd, kwam ik weer naar voren. Door de val van afgelopen week, was Wim wat voorzichtiger in de afdalingen, dus had k weer wat voordeel. Nog even een oude truc uitgehaald, door hard weg te rijden en en toen achter een muurtje te blijven staan. Toen ik Wim even riep en vroeg achter wie hij aan fietste, toen ik 1 haarspeldbocht onder hem fietste, zag ik wat verbazing in zijn ogen…., hoe kon dat nou?
Een fantastische dag, stevig gefietst, leuke groep, mooi hoor, echt genieten.
Recente reacties