Laatste test in Zwarte Woud

De laatste test voor 7 juni was al bijna een half jaar geleden gepland, de traditionele buitenlandtocht van mijn fietsclub. Dit jaar ging de tocht naar het Zwarte Woud, naast dat het traditioneel erg gezellig en ontspannen is, tevens een perfecte gelegenheid om het klimvermogen nog eens te testen op een kleine twee weken voor Alpe d’Huzes+1. Het grootste deel van de groep was op donderdag ochtend al vetrokken naar Tennenbronn. Ik was later in de middag vertrokken, zodat de groep al een kleine tocht voorsprong op mij had.

Op vrijdag zou nze tocht ongeveer 110 km zijn met een paar stevige klimmetjes, langs Triberg en Furtwangen. Natuurlij kent de groep verschillende snelheden, dus regelmatig even op elkaar wachten, maar dat was geen enkel probleem, maakt het ook allemaal wel relaxt en gezellig. Want in de klim praat je wat minder met elkaar, maar boven op de berg is het het wat makkelijker. Ik had me vandaag voorgenomen om het wat rustig aan te doen, dus de grotere afstand heb ik van afgezien. Toch nog wel even twijfel, maar ik wist dat ik ook mijn rug nog moest sparen, dus gewoon bij de korte afstand gehouden. Na de koffie vertrokken naar Furtwangen, en toen gebeurde wat eigenlijk elk jaar gebeurt……… een groepje raakt de weg kwijt en in het groepje zat ik ook. We hebben in plaats van de auto route de fietsroute naar Furtwangen genomen, Gerard zei nog steeds: Het komt me hier bekend voor, maar eenmaal boven aan gekomen, moest hij ook bekennen: Het komt me hier niet bekend voor…. Het resulteerde in een iets kortere afstand, maar met meer hoogteverschil en dus veel steiler, zo rond de 12-15% het kraakte dus behoorlijk in de groep.

Uieindelijk de rest van de groep gevonden en gezamenlijk weer terug naar Tennenbronn.

 De route van vrijdag en interactief via deze link

Op zaterdag stond de Koninginnerit gepland, een dikke 130 km voor de lange afstand met een dikke 2000 hoogtemeters. Het liep bijna volgens planning, met nog een klein rondje erbij. Het was werkelijk een schitternde dag, bijna 30 graden, zon en nog eens zon. Eerst naar st. Georgen en toen via FurtWangen naar de Hexenloch. Dit is werkelijk een betoverend dal, er komen ongeveer 5 wegen samen in het dal met bijna alleen maar bos, mooie wegen en een gewedige rust, totdat…… er een groep wielrenners er doorheen dendert. Omhoog trouwens wel wat rustiger.  Vanuit het dal vanaf 700 meter naar 900 meter geklommen, weer afgedaald naar 700 meter en toen naar 1200 meter. Hier was het merkbaar kouder en omdat de zon ons hier ook ven in de steek liet, hebben we de lunch maar snel afgemaakt. Overigens beneden was het weer 28 graden. Omdat de groep die de kortere afstand deed, al vertokken was, hebben wij vrijwillig er nog een lusje bij gedaan, inclusief een paar extra klimmetjes, wat het totaal hoogtemeters voor die dag bijna 3000 meter maakte. Onderweg nog wel een leuk voorval, een groep duitsers op fiets haalde initieel onze groep in, maar Erik pikte an en wenkte naar mij om dat ook te doen. Aldus geschiedde. Na een paar honderd meter, nam Erik alvast de kop over, gevlgd door mij, dit ging een flink stuk harder, zodat de groep al vloekend ut elkaar werd getrokken,…… Waar eerst de groep duitsers ons triomfantelijk voorbij reed, hadden wij snel onze revanche…

 De route van zaterdag en interactief via deze link

Dag 3 zou een wat kortere rit worden dan gisteren, was maar goed ook, het weer was al flink mindr, kans op regen, en de 160 km wa sniet in de kouwe kleren gaan zitten. Alhowel, mijn herstel was erg goed te noemen, mijn rusthartslag was bijna op mijn laagste punt. Toevalligerwijs, begonnen we vandaag met bijna dezelfde route als we gisteren waren geëindigd. Eerst even een pittige klim en daarna wat afdalen en wat vals plat langs de spoorlijn. In de lange klim naar de Kalte Herberg (later komen we er achter waarom deze zo heet) besloot Herman om even het voorwiel naast het asfat te zetten. Het resulteerde n een ritje de greppel in, alleen zadel en stuur en Herman waren nog zichtbaar. Een klein beetje hulp kon Herman wel gebruiken, want omdat hij schuin in de greppel stond, kon hij zijn voet niet meer uit het pedal krijgen. Gelukkig geen schade.

Boven aangekomen ging ik meteen door naar de volgende herberg, omdat ik dacht dat we daar hadden afgesproken, maar iets bleek minder waar, het was toch de Kalte Herberg. Dus toch maar terug gefietst door de regen en inmiddels begon de temperatuur ook te zakken,—– brrrr 10 graden, in korte broek en dito shirt is dat niet gaaf. Omdat ik even bij moest koen, was de groep al weer vetrokken en ben ik met Gert samen verder gegaan, de geplande weg, dus van Furtwangen naar Triberg. Koud en regen waren nog niet het ergste, het asfalt was net nieuw en begon onder invloed van de regen te schuimen, GLAD!!! Gelukkig was dit alleen maar in de beklimming en niet in de afdaling. In Triberg aangekomen, bleek dat we hier te maken hadden met één groot souvenir dorp. Koekoeksklokken, koekoeksklokken, koekoeksklokken,…. etc. etc. Ik weet wel dat je daar niet om twaalf moet zijn….

De rit nog lekker afgemaakt, 115 km en vaaf 20 km voor het eind werd het ook  nog droog. Uiteindelijk dus nog een prima tochtje.

en natuurlijk ook nog interactief via deze link

Het was een perfecte voorbereiding op 7 juni a.s. Goed gefietst, ook lekker ontspannen, dankjewel fietsmaatjes, en tevens snel hersteld. Alleen mijn rug blijft nog wel steeds pijn doen, eigenlijk op twee plekken, dus ik maak me nog wel wat zorgen, niet of ik het conditioneel wel aankan, maar of mijn rug het gaat houden. Deze week weer naar de “kraker” kijken wat hij er verder aan kan doen.