7 keer gehaald (4e en 5e beklimming)

Na de 3e afdaling wachte mij een gigantische verrassing, drie fietsmaatjes van mij, Kees, William en Max stonden  bij de start beneden. Wat geweldig. Nu begreep ik ook hoe de Snel Verzet vlag in bocht 20 terecht kwam!!!
PICT0010PICT0010

Toen ik van de positieve schrik bekomen was, zeiden ze tegen mij, kijk even naar de overkant…..
IMG_0561IMG_0562

5 Raet collega’s stonden daar op mij te wachten en ze hadden voor de verandering geen pak aan, maar zich in een moderne roze outfit gehuld. Als ze maar in de juiste volgorde bleven staan, dan was duidelijk voor wie ze kwamen, maar o wee als er een “A” verdween, kon er plotseling “SLAK” staan……….

Wat een geweldige verrassing voor mij op deze bijzondere dag. Ik had al 3 beklimmingen achter de rug, ik voelde me nog fit en nu had ik er ook nog eens 8 supporters bij, het kon niet meer verkeerd gaan.
PICT0017

Toch maar weer de fiets gepakt en om 10:23 met de 4e beklimming gestart, nu samen met 3 fietsmaatjes, eigenlijk 4 want Willem Jan was er inmiddels ook bij. En natuurlijk kon Kees het niet nalaten, zoals bijna bij elke beklimming, heeft hij mij nog een flinke duw omhoog gegeven. Maar eigenlijk hadden ze die natuurlijk al gegeven, want hun aanwezigheid was natuurlijk het mooiste wat ik me kon wensen op dat moment.
PICT0021
Max fietste nog lang met me mee, maar tussen bocht 14 en 13 moest hij ook lossen, weer een bidon bij Maarten in bocht 16 aangepakt en dus weer verder door naar boven. Eigenlijk had ik al gepland om hier een keer af te stappen en wat hartigs te eten, maar het liep nog goed, dus gewoon doorfietsen. Op een bepaald moment kwam mechanicien Jo Geurts naast me rijden en vroeg of al het materiaal OK was. Heb toen nog wel even gevraagd of hij naar mijn ketting wilde kijken, ik voelde hem namelijk niet… 🙂 Volgens mij hd hij deze grap al wel vaker gehoord.

Het liep erg lekker deze 4e beklimming, eigenlijk veel beter dan de vorigen, dit kwam volgens mij door de extra supporters die ik erbij had gekregen, prachtig is dat toch!! In bocht 7 waar Marijke stond, heb ik haar meteen verteld dat er wat extra supporters bij waren gekomen. Ze merkte meteen op dat ze het el wist van de Snel Verzet mannen, maar niet van de Raet collega’s. Peter die naast Marijke stond, zei echter, ja dat wist ik al maanden dat je collega’s zouden komen…… Wordt mij nou niets verteld!!

De benen bleven goed en dat betekende dat ik na 1:10 al weer boven was. Achteraf was dit ook mijn snelste ronde. Het ritueel boven herhaalde zicht weer, behalve dan dat ik volledig droge kleren heb aangetrokken, al het natte spul is erg koud in de afdaling. Schone broek, schoon ondershirt, shirt, jas aan, helm op, hersteldrank, cakeje en daar ging ik weer.

In de afdaling zag ik dat de Raet collegas inmiddels in bocht 16 waren aangekomen, waar ze nog snel een foto van mij schoten.
PICT0036
Al weer voor de 4e keer beneden, over de helft en de benen waren nog goed, de rug hield het goed en de hartslag on ik nog steeds ronde 150 slagen per minuut houden. Je zou er bijna overmoedig van worden. Beklimming 5 kon starten, om 12:14, bijna een half uur voor op mijn snelste schema, helemaal super.

PICT0054
 Deze beklimming werd overigens al wel wat zwaarder, zo gek was dat niet natuurlijk, maar er was duidelijk verschil met de vorgaande beklimming. Na het eerste steile stuk, kwam ik weer bij bocht 16 aan waar Maarten en Nel gezelschap hadden gekregen van Sebastian, Frans, Hans, Wim en Kees. Ook even tijd voor iets hartigs, je wordt namelijk helemaal gek van die zoete (noodzakelijke) rotzooi. Meteen ook even tijd om op de foto te gaan met zijn 7-en. En even op gang geduwd door Maarten
PICT0046PICT0050

Op naar bocht 7, waar ook de Raet collega’s naar toe gingen, die gingen Marijke even gezelschap houden. Het betekende overigens wel dat het wat rustiger werd in bocht 16, maar des te luidruchtiger in bocht 7. Bij het langsrijden van de auto van Sebastian, zat Wim in de open deur foto’s te maken en Hans vanuit de achterbak te filmen, wel handig zo’n gangmaker. Het was inderdaad feest in bocht 7, de rust is nooit meer teruggekeerd, de megafoon zette nog wat kracht bij, maar was eigenlijk niet nodig, er kwam genoeg lawaai uit die mannen.

Deze beklimming ging eigenlijk nog wel goed, maar wel langzamer dan de voorgaande, misschien had ik niet teveel moeten afstappen in de bochten 16 en 7, maar ja, het was wel erg gezellig. Uiteindelijk kwam ik om 13:47 voor de 5e keer aan in Alpe d’Huez.
en dat is vijf! En dat zijn 5.

Morgen weer een vervolg op het verslag.

Geef een reactie